Pokazał "chłopakom z branży" jak się występuje przed ludźmi (bo reszta w większości przypadków zachowała się dosyć żałośnie).

Reszta była za Oceanem

Em nie wiem czy dobrze cię zrozumiałem, ale chodziło mi raczej o występy reszty "muzyków" na gali.

Reszta składu DM wiadomo, że odpoczywała.

DM do 1990 roku (chociąz po 90 tez powstały świetne płyty, ale DM do 1990 roku to to, co tygrysy lubią najbardziej)

Ponieważ ja jestem stara to lubię stare DM. Do Violator'a włącznie. Być może PTA (mimo, że niemowlę w dyskografii) jest mi cholernie bliskie bo mogę na niej znaleźć echa starego DM

wydaje mi sie ze z jednej strony mozna twórczość naszych kochanych chłopaków różnie dzielić, ale z drugiej strony tak naprawde nie da sie podzielic. dlaczego? poniewaz ta muzyka caly czas sie rozwija, dojrzewa, przechodzi rozne fazy.
dla mnie ta muzyka jest osobliwie żywa, nie wiem, czy dobrze to okresle przyrownujac do czlowieka majacego w zyciu rozne okresy-lepsze,gorsze, czasami mamy wrazenie ze ktos sie cofa w rozwoju... na moje zycie dM mieli wielki wplyw i czytajac tlumaczenia tekstow odnosilam wrazenie, ze ktos wlazł do mojej głowy i ubiera w piękne teksty piosenek to, o czym myśle, co przeżywam: jako nastolatka, później coraz starsza dziewczyna, teraz jako dorosła kobieta, majaca juz jakies tam przezycia i podchodzaca z dystansem do roznych rzeczy.

slucham starszych plyt z sentymentem, bo wciaz czuje je tak jak nastolatka( chodzi mi o Broken Frame, Construction Time Again czy Some Great Reward), Black Celebration, Music For The Masses i Violator to dla mnie czas przejscia w swiat doroslych, kiedy wydaje nam sie ze wszystko wiemy i jestesmy najlepsi( czyz nie wtedy Dave doszedl do wniosku ze jest jak młody bog?)potem szalony czas prob, bolesnych przezyc,urazow, okazuje sie ze swiat nie jest taki rożowy (bardziej ciemno fioletowy-SOFAD i Ultra), i teraz stabilizacja : płyta raz na kilka lat, odcinamy kupony od tego co wypracowalismy....

tak ja czuje



i w taki sposob i tak wyszedl mi podzial

Rzeczywiście muzyka DM po roku 1990 się co nieco zmieniła, ale wg mnie nie jest gorsza, a raczej trochę inna (choć słychać nadal echa wcześniejszych płyt). Po prostu zespół się wciąż rozwijał i grał nieco inaczej (i bardzo dobrze). A czy należy to łączyć z faktem odejścia Alana? Bardzo wątpię. Tak sobie tłumaczą tylko ci nieliczni, którzy nie lubią nowszych płyt DM. Przecież przy nagrywaniu SOFAD Alan brał udział, a mimo to ta płyta znacząco się różni od np. BC. Owszem, Alan na pewno miał wpływ na oblicze zespołu, ale czy decydujący?
A to, czy wolę MFTM czy PTA zależy tylko i wyłącznie od tego, na co mam akurat ochotę.

Ja troche inaczej dokanałbym wyboru.DM do 1993 czyli stare z Alanem i po1993(1995) po jego odejsciu .To pierwsze ,to te DM w którym się zakochałem ,ale to nie oznacza ze to nowe po odejsciu Alana jest gorsze ,jest inne bardziej dojrzałe i też mi się podoba.Chłopaki maja dalej potencjał,i nie zgodze sie z tymi korzy twierdza ze po odejsciu Alana DM zmarniało.Poprostu poszłi dalej swoja drogą.

_________________
Proszę nabrać powietrza...zatrzymać...i nie oddychać!

Przez ostatnie kilkanaście miesięcy bardzo zmieniło się moje podejście do DM. Teraz zdecydowanie bardziej wolę nowsze Depeche Mode.
Płyt sprzed 1990r. słucham naprawdę sporadycznie.

Muzycznie lubię i "stare" i "nowe". Wszystko zależy od konkretnej płyty.

Odnośnie atmosfery, image'u , teledysków itp. to preferuję stare (przed SOFAD). Cała ta otoczka była cool

_________________
Here's where the fun begins.

Dla mnie wszystko jest nowe ,ale za Speak and Spell nie przepadam

Sentyment skłania mnie do wyboru starego, chociaż to nowe jest bliższe moim czasom, bo jestem dość młody...

Ale: stare jest klasyką: BC, MFTM, Violator, SOFAD, Ultra - wielka piątka wśród albumów DM... to przecież za nie WIĘKSZOŚĆ ludzi kocha "Panów z Basildon"...

To nowe chyba poszło w złą stronę... od czasów kompletnie nieudanego jak dla mnie Excitera nie było albumu, który dorównałby wymienionej wyżej piątce... odejście T.Simenona dało skutki...
Ale nie jest też całkiem tragicznie... DM ciągle wiedzą, jak trzymać dobry poziom (prawie całe PTA, kilka utworów na SOTU, jak WRONG) i to daje jakąś małą nadzieję...

Oż Ty grzeszniku jeden Ty.

Nie do końca wiem o co chodzi z tym podziałem na stare i nowe DM. Jeśli stare to jest to z lat 80., a nowe to od Violatora, to teraz tylko i wyłącznie to nowe. Właściwie, to już nie pamiętam, kiedy ostatnio przesłuchiwałem cały album starego okresu. A z nowego wszystko jest świetne, no może tylko trochę odstaje PTA.

Też tak kiedyś myślałam o tej płycie, chyba trzeba się do niej przyzwyczaić, a co do "starych" i "nowych", to wolę to stare DM zdecydowanie, chociaż mam przeczucie, czy raczej cichą nadzieję, że nowa płyta będzie naprawdę dobra.

_________________

Ja chyba wole to jakby nieco starsze, to tak na chwile obecna.

_________________
Enjoy The Silence

A u mnie wahania... ostatnio po kolejnym przesłuchaniu PTA skłaniam się ku nowemu...

STARE zdecydowanie.
Do nowego musiałam się przyzwyczaić,nie jest złe,ale wolę stare:P

Dla mnie dobre DM to właśnie to do "Violatora" bo później było jeszcze może klika godnych uwagi momentów, ale było dla mnie mimo wszystko słabsze. Tras nie znam, ale pisze to od strony albumów.

U mnie mam granicę starego, lepszego DM do Excitera. Po nim jest to nowe DM.