Właściwie to już byłem, ale co to szkodzi
Byłem w sobotę na koncercie Jethro Tull by Ian Anderson w krakowskim klubie Studio. Wrażenia:
- lokal nadal wygląda paskudnie, chociaż podobno stary budynek został wyburzony, a w zamian postawiono nowy; nadal przypomina kontener w polu (mieści się w centrum miasteczka AGH); zrobiono tam bar (nie korzystałem), cena na szatnię to rozbój, ale rozumiem, że z czegoś trzeba lokal utrzymać; sama sala spoko
- zdecydowanie nie lubię stać podczas koncertu i następnym razem chyba nie zdecysduję się na to
- bardzo dobre nagłośnienie, choć gitara elektryczna zbyt głośna
- o supporcie będzie w osobnym wpisie
- setlista standardowa dla tej trasy:
01. Living In the Past
02. Nothing Is Easy (Anderson zmienił tekst)
03. Heavy Horses (fragment z gościnnym występem nieznanej mi wokalistki z ekranu/taśmy; tu też zmieniono tekst)
04. Thick as a Brick (fragment)
05. Banker Bets, Banker Wins
06. Bourree
07. Farm on the Freeway (tylko druga część, instrumentalna)
08. Songs from the Wood (ze zmienionym tekstem)
09. Pastime With Good Company
10. Sweet Dream
[tu chyba jeszcze było Fruits of Frankenfield]
11. Dharma for One
12. A New Day Yesterday
13. Toccata and Fugue in D minor
14. My God
15. Aqualung (wokal Ryana O'Donnella, nieco zmieniony tekst)
16. Locomotive Breath
- Anderson nic nie stracił z wigoru, nadal szaleje na scenie (fajna scenka z My God, kiedy biegał po scenie z fletem i wydawał różne odgłosy). Humor mu dopisywał, widać było, że show został pierwszorzędnie przygotowany. Różne dowcipy (o graniu nowego utworu z 1978, o tym, że Bunker wciąż żyje - przynajmniej kiedy go ostatnim razem widział, o solówkach perkusyjnych), dystans do siebie (kiedy wspominał sławne zespoły z lat 70. jako bardzo pretensjonalne i dodał własną grupę - "ale nikomu nic nie mówcie") ubarwiały koncert. Jedynym istotnym zgrzytem była słabość głosu muzyka (szczególnie przy Heavy Horses było to słychać). Gitara elektryczna nazbyt hałaśliwa (zwłaszcza w Aqualungu), ten klasyczny utwór także zaaranżowano na gitarę i brzmiał on prawie metalowo, podobnie jak najlepszy utwór koncertu - A New Day Yesterday - panowie z Lizarda powinni się uczyć, jak brzmieć powinna "muzyka ciężka". Podobał mi się też lekki wycinek z Cegiełki.
- każdy muzyk dostał pole do popisu (Hammond w Dharmie, O'Hara w Locomotive Breath, a Goodier w Bourree)
- na koniec wyświetlono film, w którym Anderson przedstawił wszystkich współpracowników
- bardzo udany, żywiołowy koncert, jeden z najlepszych pod względem nastroju, w jaki wprawiał; jestem pod dużym wrażeniem
- fani - przeważali ludzie po czterdziestce, było też trochę młodszych; nie licząc kilku pijanych przed koncertem i typów, którzy podczas My God zaczęli się wyzywać (a może m,uzyków wyzywali?) było bardzo sympatycznie
, planuję wypad na Alphaville do Łodzi we wrześniu 
dobrze że mi przypomniałaś, bo na ojca nie można liczyć w kwestii zakupu biletów 
Akurat w tym samym dniu i o tej samej godzinie 
Pocieszam się, że często grają w naszym kraju 
