Delta Machine

[Hien]

Sut Justy

[shodan]

Kim jest Justa?

A takie byle co. Nie ma o czym gadać.

[devotional]

Jezu w morelach co za shitposting xD

[Hien]

Shitpostowaliśmy na tym forum, zanim ten zwrot powstał. Ale faktycznie, przekroczyliśmy granicę.

[Dragon]

Wracając, dla mnie Delta jest znacznie bardziej spójna od SOTU, a może nawet i PTA. Mimo tego, że gatunkowo balansuje między jakimś dziwnym electro-bluesem a wykręconym minimal techno czy nawet jeszcze innymi szaleństwami, to za sprawą tych oszczędnych aranży i użytych synthów nie czuję zgrzytów. Brzmi bardziej analogowo niż ponoć potężny pod tym względem poprzednik.

[shodan]

Spójność to nie wszystko.

[mintaj]

Nieprawda, to wszystko

[Hien]

O ile brak spójności potrafi zepsuć ogólne wrażenie (Music for the Masses np), to najważniejsze są jednak dobre piosenki. Może to też wynika z tego, że rzadko już sięgam po albumy DM w całości, słucham raczej pojedynczych kawałków. No chyba, że mówimy o "Speak & Spell", do tego akurat wracam regularnie.

[mintaj]

Rel, tylko ja w tym celu jednak wolę Some Great Reward, acz S&S też spoko. Nigdy też nie miałem wrażenia niespójności przy Muzie dla Masonów, ale to ja

[Dragon]

Nie żeby to decydowało o wszystkim, ale po prostu wydaje mi się ważne, jak już tak pleciemy o całych płytach. Koniec końców rzadko kiedy słucham czegoś od deski do deski. Liczy się to, co podkreślił Hien. Dobre piosenki. Nie brakuje ich na każdej płycie.

Z Deltą mam niełatwo, bo ona już do końca życia będzie się wiązać z pierwszymi latami bycia poważnym fanem. Dodatkowo jakoś częściej wolę już wersje koncertowe, ale to dotyczy całej dyskografii praktycznie. Po tylu latach wyjątkowymi są sytuacje powrotów do studyjnych wersji i przeżywanie ich tak samo mocno lub jeszcze bardziej niż dawniej.

Wolę Deltę od SOTU i od PTA. Mniej średnich numerów, a na pewno brak poważnych wtop jak Come Back czy mimo wszystko zapychaczy, do których trudno się zmusić, żeby faktycznie ich posłuchać z uwagą jak Spacewalker czy Hole To Feed.

[Malkolit]

Dla jednego spójnego albumu to bym wracał do Black Celebration.

[mintaj]

No argument dotyczący powiązania z początkami fanbojstwa istotny imo. Nie mam jak tego zweryfikować, ale odnoszę wrażenie że gdybym odkrył ten zespó powiedzmy 3 lata wcześniej to miałbym znacznie gorsze mniemanie o sotu

[Dragon]

Po czasie trochę się wyrównało, ale i tak poważny sentyment jest. Z drugiej strony i tak wolę takie minimal analogowe pitu pitu jak na Welcome To My World, My Little Universe czy bonusach od reszty. SOTU to właśnie taki niby synthpop, niby coś z gitarami, niby nwm co, a PTA to zabawa w przestery i dokręcanie wszystko tak mocno jak tylko się da. Plus spoko ambienty momentami