Najlepszy album Depeche Mode dekady 1990-1999

[Hien]

To nie był inny Gahan, nie porwało go ufo.
Ten sam co kręcił tyłkiem w latach osiemdziesiątych, ten sam co ćpał i wygladał jak szkielet, ten sam co teraz siwieje na starość. To jest jeden człowiek, nie bądźmy naiwni.
Ćpać pewnie nie ćpa ale ćpunem jest i będzie.
Gahan z 94 to Gahan, w innym czasie i innym stanie umysłu, ale to nadal był on. Ten sam co teraz. Ja takiego ćpunowatego Gahana akceptuję.

[shodan]

A ja nie.
Chyba nawet przez tego długowłosego brodacza nawet SOFAD jakoś mniej mi się podoba. A już Devotional na pewno.
Inni muzycy mogą sobie wyglądać jak chcą, ale w DM pewnych rzeczy nie mógłbym swobodnie zaakceptować. DM wytworzyli sobie od początku jakiś swój styl, aż tu nagle w 1993 jakieś zombie wyskakuje.

[Hien]

Mi się odmiana bardzo podobała.
Przez całe lata osiemdziesiąte byli chłopczykami w skórzanych strojach, wypicowani, ulizani, grzeczni, nieskazitelnie białe spodnie, kręcenie dupą , równo przystrzyżony jezyk na głowie, wytapirowany Wilder, gejowskie loczki Gore'a.
Byli jak boysband.
Gahan z długimi włosami i bródką wyglądał rewelacyjnie.
Z etapu pozy Gahana przeszli w szczerą, rockową dzicz.
Gdyby nie te zmiany, nie byłoby gospelu Condemnation, żywych garów i powolnego kroku poza bezpiczny kojec synth-zespoliku z noworomantycznym rodowodem.

Nie chce mi się rozwijać bo nie chce nikogo przekonywać, poprostu da się lubić ten okres i ten image

[stripped]

Ba, ja nawet kocham ten image i ten okres i czasem mocno za nim tęsknie, heh. Cieszę się że tak było bo gdyby nie tamta era DM mogłoby do dziś nas zanudzić zbyt doskonałymi elektronicznymi albumami he he A tak Alan odszedł i powstała np. super Ultra, powstał Exciter i SOTU w których Hien się kocha, powstało PTA, lekko pozerskie i powracające nieco do korzeni które przypadło mi do gustu i zrobiło ze mnie fana DM. Dla każdego coś dobrego.

[shodan]

Gdyby nie te zmiany, nie byłoby gospelu Condemnation, żywych garów i powolnego kroku poza bezpiczny kojec synth-zespoliku z noworomantycznym rodowodem.

Nie o samą muzykę mi tu chodzi. Żywe gary i gitary mogły równie dobrze obyć się bez beznadziejnego imidżu.
DM to nie rockowe dzikie szarpidruty. Jakbym chciał rockową dzicz, to bym słuchał np. Nirvany a nie DM.
Ale było minęło. Nie ma co wracać do tych krótkotrwałych (na szczęście) wygłupów.

[Hien]

Mogły się obyć ale nie zaistniałyby gdyby nie rockowe ciągąty Gahana i Gore'a.
Dave dawał upust swoim fascynacjom poprzez wygląd i starania aby na płycie znalazły się wymienione elementy.
Ja zdecydowanie bardziej wolę taki image niż to co było w latach osiemdziesiątych.
Czasami mam wrażenie, że bardziej chcieli w tamtej dekadzie wyglądać niż brzmieć.

[shodan]

Ok. Jeżeli do muzyki na poziomie Ultra, Exciter czy PTA musieli dojść poprzez włosy i brodę Gahana, to się już nie czepiam.
Choć nadal na takiego Gahana patrzeć nie lubię.

[mintaj]

E tam, Gahan w tamtym czasie wyglądał właśnie fajnie.
Ale jednak najlepszym albumem z tego okresu jest dla mnie bez wątpienia Violator. Ultra i SOFAD też złe nie są (wręcz przeciwnie, obydwa albumy są świetne i są w mojej pierwszej piątce DM), ale jednak na Violku są takie genialne utwory jak Personal Jesus, Sweetest Perfection, Clean, Policy of Truth, Enjoy the Silence.

[shodan]

Najlepszy Violator.
Ciutkę z tyłu Ultra.
Daleko z tyłu SOFAD.

Od maja gdy pisałem powyższe sporo się w tej kwestii zmieniło:
Najlepszy Violator.
Milimetr z tyłu SOFAD.
Jeszcze tylko ociupinkę dalej Ultra.
W ogóle to była super dekada, bo wszystkie trzy płyty są obecnie w moim top 5 DM. Dzieli je naprawdę bardzo niewiele.

[Czez]

No to i ja wreszcie oddalem glos. Jak dla mnie Violator to zawsze jeden z najlepszych albumow DM i to nie tylko tej dekady. Na drugim miejscu ex aequo Ultra i SOFAD.

[FREE STATE]

Ultra. Od niedawna, ale jest na czele. Tuż przed Violatorkiem i SOFAD-em.
Kompilację The Singles/Videos 86>98 też liczymy?

[stripped]

Nie, tylko albumy studyjne, bez kompilacji, remiksów itp pierdół.

[FREE STATE]

Szczerze mówiąc, to ta ankieta jest chyba najtrudniejszą ze wszystkich na tym forum...
Całą trójkę tworzą najlepsze krążki DM, a mamy wybrać "only one, holy one album".

Na tą chwilę ciągle prym wiedzie u mnie Ultra (to akurat się nie zmieni przez kolejne pół roku, albo i dłużej ). Za to zaczyna tracić Violatorek: po ostatnim przesłuchaniu SOFAD-a ten diabeł z roku 1993 trafił do mnie jeszcze bardziej. Więc to on będzie tym drugim.
A "The Rose Album" (taka luźna nazwa) zamknie Wielką Trójkę...

[FREE STATE]

Dwa albumy uznawane za najbardziej przesycone rockowym brzmieniem w całej dyskografii Depeche. Dwie kompletnie różne atmosfery nagrywania LP. Dwaj różni producenci. W końcu - dwa różne składy DM.

Ale pytanie: który jest lepszy? Ultra (która w pewnej chwili nie miała prawa powstać z powodu rozbicia zespołu) czy SOFAD (który ten rozpad po części spowodował)?

U mnie bezsprzecznie króluje Ultra. Czekam na Wasze opinie...

[stripped]

Nie chcę truć d*py ale myslę że do tych rozważań wystarczyłby istniejący temat: http://www.depechemodeforum.pl/viewtopi ... =26&t=5118

Może założyłeś ten z myślą że jest przecież ankieta PTA vs. SOTU, więc od razu mówię, powstał przed moimi tematami dekadowymi, no i był porównaniem do poprzedniego albumu

Jeśli jednak Administracji to nie będzie przeszkadzać to głos na... hm... nie wiem na ta chwilę chyba

[agent orange]

Ultra.

Z etapu pozy Gahana przeszli w szczerą, rockową dzicz.

SOFAD ma tyle wspólnego z rockowym graniem co Kupicha z muzykiem.
Poza image Gahana z tamtego okresu, i ew I feel you, nic rockowego w tym albumie nie ma...

[shodan]

Obie płyty na podobnym wysokim poziomie. Z tym, że klimat Ultry jakoś bardziej mi odpowiada.
Choć też nie zawsze.
Na tę chwilę głosowałbym na Ultra.

[Czez]

Shodan, a World In My Eyes, a Blue Dress?

[shodan]

Oj Czez. My tu o Ultra vs SOFAD, a ty o Violator.

[Czez]

Nie, no nie neguje, ale wszak mowimy o tych trzech albumach