Porcupine Tree

[Dragon]

Sukces najnowszego singla nakłonił mnie do sięgnięcia po Bass Communion i ja już po 10 minutach wiem, że to będzie mój ulubiony SW.

[Hien]

A czego słuchałeś?

[Dragon]

Właśnie skończyła się płyta - czyli ten pierwszy krążek z 1998 roku. Wilsonowa cegiełka dark ambientowa, naprawdę umie budować dobry klimat, jest dość minimalistycznie. Drugged zdecydowania ponad resztą, szczególnie ten dłuższy. W tych industrialnych momentach na szczęście unika przeładowania dźwiękami, bardzo miłe zaskoczenie.

[Hien]

No, to reszta też z grubsza powinna Ci podejść. Nie będę jakichś reko specjalnych dawał, bo dysko BC nie jest jakieś wielkie, ale moje ulubione płyty to między innymi pierwsze trzy (numerowane), Litany, Atmospherics, Ghosts on magnetic tape, Cenotaph, czy Molotov and Haze. To jest imo bardzo dobre.

[Dragon]

Ghosts on Magnetic Tape, ale to jest złoto! Jeszcze większy minimal, jeszcze więcej długich, statycznych dźwięków, ale podane w pięciu częściach i trwające godzinkę nie pozwala przysnąć, bo każdy kolejny etap przynosi coś innego. Klimat bardzo spójny, dobre do czytania, w nocy rewelacyjne pod pisanie samemu jakichś tekstów, śmiało można postawić obok najmocniejszych pozycji dark ambientowych.

[shodan]

Zainteresowany wypowiedzią Dragona sam ściągnąłem i posłuchałem Ghosts on Magnetic Tape. Potwierdzam - zajebista rzecz. Nie miałem pojęcia, że Wilson robił w BC taką muzykę.
Reconstruction II ma taki klimat, że idealnie nadawałoby się jako soundtrack do takiego Alien Covenant.

[Czez]

Niejaki Wilson obchodzi dzis 55 urodziny

[Malkolit]

Mmmm... bigos, znaczy się, Up The Downstair z Harrisonem. Lepsze jest wrogiem dobrego. Ten rzężący rytm jest tak płaski, że aż słabo się robi, że spaprano coś tak dobrego (np. Burning Sky).

[Hien]

No, szału ta wersja nie robi. Fadeaway z żywymi garami, również brzmi słabiej.